ترموپلاستیک چیست؟
ترموپلاستیکها دستهای از پلاستیکها هستند که در دمای مشخصی پلاستیک هستند، پس از سرد شدن جامد میشوند و میتوانندepeدر این فرآیند ساختار مولکولی با یک ترکیب پلیمری خطی مشخص میشود که عموماً گروههای فعالی ندارد و در هنگام گرم شدن دچار پیوند متقابل بین مولکولی خطی نمیشود. ضایعات پس از بازیافت می توانند دوباره به محصولات جدید تبدیل شوند. انواع اصلی پلی اولفین ها (وینیل ها، الفین ها، استایرن ها، آکریلات ها، الفین های حاوی فلوئور و غیره)، سلولز، پلی استرهای پلی اتر و پلیمرهای هتروسیکلیک آروماتیک و غیره هستند.
تعریف
ترموپلاستیک ها پرمصرف ترین پلاستیک ها هستند. آنها با رزین ترموپلاستیک به عنوان جزء اصلی و افزودنی های مختلف فرموله می شوند. در شرایط دمایی خاص، پلاستیکها میتوانند نرم شده یا به هر شکلی ذوب شوند و شکل آن پس از سرد شدن بدون تغییر باقی میماند. این حالت می تواند r باشدepeبارها خورده و همیشه دارای پلاستیسیته است و این repeتغییر تنها یک تغییر فیزیکی است که به آن ترموپلاستیک می گویند. پلاستیک
از جمله پلی اتیلن پلی پروپیلنپلی وینیل کلراید، پلی استایرن، پلی اکسی متیلن، پلی کربنات، پلی آمید، پلاستیک اکریلیک، سایر پلی اولفین ها و کوپلیمرهای آنها، پلی سولفون، پلی فنیلن اتر
طبقه بندی ساختاری
ترموپلاستیک ها را می توان با توجه به ویژگی های عملکرد، طیف گسترده ای از کاربردها و تطبیق پذیری فناوری قالب گیری به پلاستیک های همه منظوره، پلاستیک های مهندسی و پلاستیک های خاص تقسیم کرد.
ویژگی های اصلی پلاستیک های همه منظوره عبارتند از: کاربرد گسترده، پردازش راحت و عملکرد جامع خوب. مانند پلی اتیلن (PE)، کلرید پلی وینیل (PVCپلی پروپیلن (PP)، پلی استایرن (PS)، اکریلونیتریل-بوتادین-استایرن (ABS) همچنین به عنوان "پنج پلاستیک همه منظوره" شناخته می شوند.
ویژگی های پلاستیک های مهندسی و پلاستیک های ویژه عبارتند از: ساختارها و خواص خاصی از پلیمرهای بالا به ویژه برجسته است یا فناوری پردازش قالب گیری نسبتاً دشوار است و غیره و اغلب در مهندسی حرفه ای یا زمینه ها و مناسبت های خاص استفاده می شود. پلاستیک های مهندسی اصلی عبارتند از: نایلون (نایلون)، پلی کربنات (PC)، پلی اورتان (PU)، پلی تترا فلوئورواتیلن (تفلون، PTFE، پلی اتیلن ترفتالات (PET) و غیره، پلاستیک های خاص مانند دریچه های مصنوعی قلب و مفاصل مصنوعی مانند پلیمرهای پزشکی.